CRKVA VAZNESENJA GOSPODNJEG
Crkva Vaznesenja Gospodnjeg u Krupnju je podignuta u periodu od 1839. do 1842. godine i pripada Eparhiji šabačkoj Srpske pravoslavne crkve. Pored nje je 1932. godine podignuta spomen-crkva istog posvećenja sa kriptom.
Po isterivanju Turaka 1834. godine, ukazala se potreba za podizanjem crkve u samom Krupnju, pošto je u njemu postojala samo džamija, dok je crkva u Dobrom Potoku opsluživala Krupanj i tamo se nalazilo pravoslavno groblje. Mesto za crkvu poklonio je predsednik Primiriteljnog suda Mića Jevtić.
Crkva posvećena Vaznesenju Gospodnjem je podignuta kao jednobrodna građevina, sa polukružnom oltarskom apsidom i četvrtastim plitkim izbočenim pevničkim prostorima na južnom i severnom zidu. Ozidana je kombinacijom lomnjenog kamena i sige i nije zasvođena. Omalterisana je i okrečena spolja i iznutra. Na fasadi nema nikakvih ukrasa, sem što se iznad zapadnih vrata u polukružnom udubljenju nalazila hramovna ikona. Crkva ima pet prozora na kojima se nalaze rešetke od kovanog gvožđa i dvoja ulaznih vrata - sa zapada i severa. Krov je nekada bio visok, pokriven šindrom - u novije vreme pokrivena je crepom.
U samom hramu, časna trpeza je od tesanog kamena, a ikonostas je drvena pregrada na kojem je nekoliko parčadi duborezne čipke, bez ikona. Hram je popločan ciglom, a u kružnoj mermernoj ploči - amvonu, nalazi se uklesana šestokraka zvezda i godina obnove 1855. Uz južnu stranu crkve nalaze se ktitorski i sveštenički grobovi, a do ovih manje groblje izginulih 1914. godine i 1941. godine. Na severnoj strani crkve nalazi se ploča na kojoj je zabeleženo da je 1904. godine ovu crkvu posetio kralj Petar Karađorđević. Na istoj strani je i druga ploča na kojoj su imena izginulih ratnika 1912-1918. godine.
Ikona u crkvi nema jer je 1953. godine ikone preuzeo muzej u Šapcu. Od 25 ikona preuzetih iz ove crkve danas se u Šapcu čuvaju samo tri, dok o ostalih dvadeset i dve nema traga. Sačuvane su dveri iz 1826. godine otkupljene od Dobropotočke crkve.
DOBRI POTOK
Dobri potok i Crkva Sv. Uspenija Presvete Bogorodice nalazi se 1 km severno od Krupnja i jedna je od najstarijih crkava u Podrinju. Postanak crkve pripisuje se davnim vremenima ali prvi pisani pomen crkve je u XVI veku, 1528 god. u turskim tefterima. Crkva je smeštena u živopisnom kutku prirode ispod stoletnih stabala lipe koje su zaštićene zakonom. Lepotu crkve ističe drveni krov od suve hrastovine. Iznad crkve je zvonara a ispred crkveni dom. U prizemlju crkvenog doma je trpezarijska sala, a na spratu muzej seoskog i gradskog enterijera iz 19. veka. Porta crkve sa okolinom predstavlja uređen etno-kompleks sa raznovrsnim sadržajima: otkrivene i pokrivene sofrašice za odmor, muzej lova sa životinjskim vrstama iz Radjevine, etno muzej, spomen česma "Braće Jugovića" i spomen ploče znamenitih ljudi ovog kraja. U neposrednoj blizini kompleksa se nalazi i najstarije krupanjsko groblje (oko 500 godina) sa neobičnim nadgrobnim spomenicima izrađenim od sige i krečnjaka. Crkva je rešenjem Ministarstva kulture proglašena za nepokretno kulturno dobro. Kod dobropotočke crkve održava se tradicionalni vašar za Petrovdan (12. jula) na kojem se održava tradicionalna manifestacija – Nadigravanje za dukat.
SOKO GRAD
Soko Grad je nastao još u srednjovekovnoj Srbiji, ali je najpoznatiji po svojoj ulozo tokom Otomanske okupacije Srbije tokom koga je postao jedan od najozloglašenijih mučilišta pravoslavnog stanovništva. Neki od najstarijih podataka potiču iz davne 1476. kada se spominje i dizdar tvrđave Sokol Kemal.
Tačan datum nastanka tvrđave se ne zna usled postojanja neslaganja kod istoričara o dokumentu o Sokolu koji potiče iz 1392. godine. Na osnovu oblika utvrđenja, međutim, može se zaključiti da je Soko znatno stariji od ovog datuma jer je prvobitno, starije utvrđenje, zidano na najvišoj steni i odgovara dobu znatno starijem od Despotovine. Soko Grad je ostao sinonim nepobedivosti, jedan od poslednjih bastiona turske vlasti i dominacije u Srbije koji je s pravom nosio epitet „sultanove cure” ili „sultanove neveste”.
Fortifikacija Soko Grada se sastoji citadele gornjeg grada. Sama citadela je sačinjena iy dve fortifikacione celine. Na najvišem grebenu nalazi se nepravilno elipsasto obziđe sa dve kule. Jedna kula je bila isturena na južnoj strani litice, a druga, glavna kula, sa severne strane okrenuta kadonjem gradu. Cela strana litice ispod glavne kule pozidana je zidom visine 35-40 m. Kod donjeg dela citadele nalazila se jedna kula pravougaone osnove preko koje se ulazilo u viši deo gornjeg grada, dok su se još dve slične kule nalazile ispod nje, okrenute ka donjem gradu. Unutar donjeg dela vidljivi su ostaci još nekih fortifikacionih objekata.
Soko Grad je bio neosvojih sve do 1862. godine kada su ga Turci pod pritiskom svetskih sila predali Srbima koji su ga na njihov zahtev srušili.
MAČKOV KAMEN
Na Mačkovom kamenu, za vreme Prvog svetskog rata srpska vojska je vodila jednu od najogorčenijih i najkrvavijih bitaka. U čast poginulim vojnicima, spomenik na Mačkovom kamenu, projektovao je ugledni beogradski arhitekta Momir Korunović.
Spomen-crkva sa kosturnicom, takođe posvećena junacima sa Mačkovog kamena, podignuta je pored istoimene stare crkve Svetog Vaznesenja Gospodnjeg. Posobenost crkve je veliki luster izrađen od granata, metaka i mačeva pokupljenih sa ratišta posle ove bitke.
DOM KULTURE "POLITIKA"
Dom kulture „Politikа“ ili kаko se dаnаs zvаnično nаzivа Bibliotekа „Politikа“ počeo je sа rаdom 1984 godine а delo je аrhitekte Ivаnа Antićа. Površine je 3.500 m² i rаspolаže sа velikom sаlom od 350 mestа, mаlom sаlom sа 100 mestа, gаlerijom, аteljeom, bibliotekom sа čitаonicom i depoimа zа knjige.
Bibliotekа „Politikа“ rаspolаže sа preko 40.000 knjigа rаzvrstаnih u tri fondа: opšti, fond knjigа zа decu i zаvičаjni fond. Pored nаbаvke knjigа u Biblioteci „Politikа“ obezbeđuju se periodične publikаcije i dnevne novine. Bibliotekа „Politikа“ zа svoje korisnike i stаnovništvo Krupnjа orgаnizuje književne večeri, tribine i predаvаnjа pozorišne predstаve, koncerte i dr. U sklopu Biblioteke postoji i gаlerijа gde vrlo često se orgаnizuju likovne izložbe i likovne kolonije, а krunа tаkvog rаdа je stаlnа postаvkа slikаrskih rаdovа, slikаrа koji su svojа delа ostаvili Biblioteci.
U okviru Biblioteke „Politikа“ rаde mnogobrojne sekcije, а sve u cilju okupljаnjа što većeg brojа mlаdih, njihovog edukovаnjа u oblаsti zа koje osećаju dа su tаlentovаni, а u isto vreme аnimirаnje mlаđih generаcijа zа određene vidove аktivnosti pod krovom kulture. Sekcije koje rаde su: drаmskа, recitаtorskа i folklornа sekcijа kojа sаmа okupljа oko 150 člаnovа.
STARA APOTEKA
Stara apoteka je zgrada koja se nalazi u Krupnju, preko puta spomen crkve Sv. Vaznesenja Gospodnjeg, građena je u periodu od 1899. do 1900. godine, kao vila Ace i Pere Despića iz Beča, tadašnjih zakupaca krupanjskih rudnika.
Zgrada apoteke predstavlja građevinu malih dimenzija, šireg prizemlja sa malim tremom i uzanim spratom, sagrađena je u „nemačkom stilu” (kombinacija opeke i drvenih greda). Ova zgrada je značajna za istoriju Krupnja kao jedina neoštećena posle paljenja varoši 21. oktobra 1941. godine, koja je tada bila vlasništvo Austrijanca Franca Ciglera. Po završetku Drugog Svetskog rata zgrada je menjala namenu, bila je apoteka, biblioteka, da bi na kraju ostala stambeni objekat.
ZADUŽBINA NIKOLE SPASIĆA
Zadužbina Nike Spasića se nalazi istočno od centra grada. Zgrada je podignuta kao bolnica, а оd 1998. god. posle rekonstrukcije postaje Dom za stara lica. Sagrađena je u neorenesansnom stilu, jednostavna i simetricna. Plan je izrađen u tehnickom odeljenju Drinske banovine u Sarajevu. Kamen temeljac postavljen je 12. jula 1934. god. ,radovi su završeni 1935. god. , a otpočela sa radom 1936. god.
CRKVA SVETOG GEORGIJA U BELOJ CRKVI
Crkva Svetog Georgija u Beloj Crkvi, naseljenom mestu na teritoriji opštine Krupanj, podignuta je 1889. godine. Pripada Eparhiji šabačkoj Srpske pravoslavne crkve.
Inicijativa za podizanje crkve u Beloj Crkvi, pokrenuta je još 1857. godine, molbama kod Ministarstva crkve i prosvete, da bi gradnja hrama započela 1879. godine. Nova crkva posvećena Svetom Georgiju podignuta je u stilu neovizantijskog akademizma arhitekte Svetozara Ivačkovića. Deo građe za gradnju je korišćen iz porušene bogomolje. Bilo je potrebno još deset godina da se crkva dovrši unutrašnjom dekoracijom i živopisom, kao i da se opremi. Konačno je 1899. godine završena, kad je oslikan ikonostas, rad slikara Lazara Krdžalića i ljegove supruge Olge i kupljen sav mobilijar. Hram je osveštao episkop šabački Dimitrije.
Danas, crkva je zadržala jedinstvenu arhitekturu, sa lepo uređenom portom u kojoj se izdvaja zvonara, kao i spomenici poginulih iz predhodnih ratova i grob Darka Ribnikara, urednika „Politike”. U novije vreme u blizini zvonika podignuti su spomenici Bogdanu Lončaru i Milenku Brakoviću, žandarmima poginulim 7. jula 1941. godine, nedaleko od crkve, u okviru današnjeg Spomeničkog kompleksa Bela Crkva.
Na kraju porte uz put koji deli kompleks i portu, nalazi se Partizanska grobnica – spomenik autora Miluna Stambolića.
CRKVA SVETOG USPENIJA PRESVETE BOGORODICE
Mesto gde se crkva nalazi zove se Dobri Potok po selu Dobri Potok u kome se crkva nalazila po turskom popisu iz 1528. godine. Tokom vremena izbrisalo se ime Dobri Potok jer je dominiralo ime do sela Lipenovića. Ovo je prva krupanjska crkva jer u samom Krupnju u vreme Dubrovčana postojala je katolička crkva Sv. Petra, a za vreme Turaka džamija. Jedino mesto sklonjeno zbog istorijskih prilika bilo je Dobri Potok. Tako su Krupnjani ovde sagradili crkvu, a do njega osnovali i svoje prvo groblje. Godine 1600—1604. ističu se žitelji sela Dobri Potok — pop Paun i Aleksa. U to vreme crkva dobropotočka nalazila se u okviru Zvorničke eparhije. U periodu do 1771. godine crkva u Dobrom Potoku je spaljena od Turaka. O ovome govore tragovi ugljenisanog drveta pronađenih prilikom kopanja oko samog hrama, kao i tragovi izgorelih greda u zidovima samoga hrama. Po ovome se zaključuje da je crkva bila ozidana kamenom, a da je samo drvena konstrukcija izgorela. Godine 1826. u crkvi je postavljen novi ikonostas koji je do danas sačuvan. Godine 1833. Rađevina i Jadar su zahvaljujući knezu Milošu Obrenoviću pridruženi Srbiji, a 1835. godine stvaranjem Šabačke eparhije od šabačkog, valjevskog i podrinskog okruga Rađevina pripada ovoj eparhiji sa sedištem u Šapcu. Po zapisima iz 1893. godine saznajemo da crkva ima pet duboreznih krstova iznad ikonostasa, česmu sa dve cevi „Braće Jugovića“, drvenu zvonaru kao i zgradu gde se narod sastaje. Tokom Prvog svetskog rata 1914. godine austrijska vojska nije oštetila hram sem što su skinuli crkvena zvona sa zvonare i odneli ga sa sobom. Kasnije, tek 1926. godine, kupljeno je jedno zvono, a 1935. godine drugo zvono, kao što je 1930. godine zatvorena priprata.
Na ulazu u ograđenu portu od tesane hrastovine upletene jasenovim prućem stoje dve kapije. Mala i velika kapija na drvenim stubovima pokrivene šindrom. Na svakoj kapiji stoje po tri krsta, a ispod krova po jedna dvostrana ikona koja prestavlja Uspenja Presvete Bogorodice. Ispred male kapije, koja je odmah do hrama, su dve ploče. Jedna je postavljena u spomen Knjazu srpskom Milošu Obrenoviću koji prisjedini Krupanj i Rađevinu Kneževini Srbiji 1834. godine, a na drugoj ploči predstavljen je istorijat crkve. Lepotu crkve ističe drveni krov od suve hrastovine pokriven šindrom na kojem dominiraju dva krsta. Bela fasada ističe drvenu pripratu satkanu od hrastovih šašovaka i duboreza tipične rađevske ornametike. Iznad crkve je zvonara, a ispred crkveni dom. U prizemlju crkvenog doma je sala sa kuhinjom, a na spratu etno-muzej "Zadužbina sveštenika Aleksandra Đurđeva".
Iza crkvenog doma pod zemljom uklesana u stenu sa nekoliko hodnika nalazi se kapela Sv. Velikomučenika Prokopija koja je stalno otvorena. Tu je i hektar uređenog groblja gde počivaju većim delom zemni ostaci starih krupljana, a manjim seljana iz Lipenovića. Ispod crkve nalazi se česma "Braće Jugovića" koja se pominje još u prošlom veku. A na zidovima podzide uzidano je nekoliko ploča u spomen: Harambaši Đorđu Obradoviću Ćurčiji koji podiže Rađevinu na ustanak 1804. godine; Knezu Krsti Ignjatoviću, vojvodi rađevskom, branitelju Krupnja od Turaka od 1804-1812; Vojvodi Maksimu Krstiću, branitelju Krupnja od 1809-1813; Sreskom načelniku kapetanu Petru Radojloviću, koji iseli Turke i razruši Soko-grad 1862. godine. Portu crkve krase stoletne lipe a ispod njih desetine otkrivenih i pokrivenih sofri.
Crkva Sv. Uspenja Presvete Bogorodice je jednobrodna građevina tj. ima oblik malo izduženog pravougaonika sa polukružnom apsidom. Hram je u osnovi dužine 17 m a širine 5,80 m. Pokrivena je visokim strmim krovom od šindre visine 8,50 m. Tehnika današnjeg pokrivanja jeste putovanje, dok je stara šindra bila u sistemu šašovaka. Po svojoj arhitekturi liči na naše crkve brvnare. Niski obimni zidovi su od lomnjenog pritesanog kamena krečnjaka i sige koja prati obavezno uglove i svodove vrata i prozora. Omalterisana je spolja i iznutra. Nekadašnji trem na drvenim stubovima zamenila je drvena priprata zatvorena 1930. godine.
Ulaz u hram čini otvor sa svodom - nekadašnja ulazna vrata. Pod hrama nekada je bio popločan ciglom, a danas ga zamenjuju betonske pločice. Ispred ikonostasa u podu nalazi se amvon od tesanog belog polumermerana kojem je urezana šestokraka zvezda ime Nedeljko i godina 1858. Ime se odnosi na majstora koji je otesao i postavio isto tako od polu mermera ploče poda oltara. Crkva ima dva prozora. Jedan na istoku u oltaru, a jedan do ikonostasa na južnoj strani. Vrata danas postoje samo jedna dok su nekada pored zapadne strane postojala i na južnoj strani ali su, ne zna se kada, zazidana.
Današnji ikonostas urađen je 1970. godine. Plan za ikonostas izradio je dr Dragomir Tadić arhitekta iz Beograda. Ikone naslikao akademski slikar Živko Stojisavljević profesor iz Beograda, a duborez za ikonostas izradio je Blagoje Mitrović stolar iz Valjeva.
MUZEJSKI KOMPLEKS STOLICE
Stolice kod Krupnja, kao deo sela Brštica, postale su poznate u daljoj istoriji kao mesto po održanom vojno-političkom savetovanju rukovodećih kadrova NOP Jugoslavije dana 26. septembra 1941. godine.
Savetovanje je održano u zgradi rudnika Zajače, koja je kasnije pretvorena u muzej. Izložba se u početku sastojala od rekonstrukcije sobe u kojoj je održano savetovanje Vrhovnog štaba NOPOJ, a od 1979. i postavkom koja ukazuje na značaj samog događaja. Pored kuće je 1954. postavljena skulptura „Partizanski kurir”, rad vajara Stevana Bodnarova. Na mestu starih rudarskih baraka su 1981. godine rekonstruisana četiri paviljona od borovine, sa namerom da služe kao izložbeni prostor i prostor za predavanja. Iste godine ispred kuće je postavljena „skulptura „Maršal Tito” vajara Antuna Augustinčića, a arhitekta Milun Stambolić je uradio ulazne kapije.
Tokom devedesetih godina 20. veka muzejska postavka je rasturena, a dve skulpture više puta bacane u provaliju koja se nalazi odmah ispred spomen-kuće.
MUZEJSKI KOMPLEKS U BELOJ CRKVI
Muzejski kompleks bio je u sastavu republičkih institucija. Danas je zapušten, a Dragan Blagojević i ljudi iz opštinske turističke organizacije žele da obnove muzejski kompleks i da ga iskoriste za turizam. U zgradi stare osnovne škole postojao je spomen-muzej Prvog svetskog rata. Posle bitke na Mačkovom kamenu u školi je bila vojna bolnica. U njoj je umro Darko Ribnikar, koji je sahranjen u porti crkve, a samo dan kasnije, od posledica ranjavanja na Mačkovom kamenu, u Peckoj je umro i njegov brat Vladislav. Ima dosta eksponata iz Prvog svetskog rata, ali je priča o ovom ratu pala u zaborav 1941. godine, kada je Bela Crkva dobila muzej ustanka i o ovom delu srpske istorije nije se pričalo. Kasnije su eksponati iz Prvog svetskog rata premešteni u zgradu stare sudnice.
DOM SRPSKE POEZIJE I MANASTIR U BOGOŠTICI
U selu Bogoštica je rođen i episkop šabački Lavrentije Trifunović koji je ovde u Bogoštici podigao kapelu - kopiju Njegoševe kapele na Lovćenu i Dom srpske poezije „Desanka Maksimović“ u sastavu novoizgrađenog Manastira Svete Trojeručice Hilandarske. Selo Bogoštica je takođe i rodno mesto jednog od najvećih srpskih stručnjaka u domenu neuropsihijatrije, profesora doktora Milutin M. Nenadović.
RAĐEV KAMEN
Na tromeđi Ravnaje, Bele Crkve i Mojkovića je Rađev kamen, ogroman, prekrasan spomenik, koje je po legendi, vojvodi Rađu, jednom od 7 vitezova kneza Lazara, podigla ljuba Anđelija, od kamena koji je dovezen iz Radalja sa 30 pari volova. Na ovom mestu se nedeljom u letnjem periodu održavalo „kolo“, tradicionalni seoski vašar koji je okupljao omladinu okolnih sela, gde se uz zvuke, u prvom periodu frule i dvojnica a kasnije i harmonike igralo kolo. Po Rađevu kamenu prekrasna zatalasana visoravan je dobila ime Rađevo polje, a cela oblast Rađevina.
IZLETIŠTE ZMAJEVAC
Izletište Zmajevac (sa uređenim sofrašicama i travnatim sportskim terenom) koga karakterišu nedirnuta priroda i atraktivani vodopadi reke Zmajevac.
ROŽANJ
Planina Rožanj pripada Sokolskim planinama i nalazi se u blizini varošice Pecke. Sokolska planina cini jednu od cetiri drinske planine (Gucevo, Jagodnja, Boranja) i sa svojim vrhom Rožanj 973 mnv je najviša i spada u grupu niskih planina.
KOVAČEVIĆA PEĆINA
Kovačevića pećina je spomenik prirode koji se nalazi u ataru sela Cerova, na teritoriji opštine Krupanj. Ukupna dužina pećine je 960 metara, u kojoj se smenjuju kanali i dvorane sa stalaktitima, stalagmitima, stubovima i raznobojnim draperjem. Izdvajaju se stalagmiti od prozornog kalcita. Unutar pećine nalazi se i pećinsko jezero, iza kojeg se, verovatno, nastavlja pećinski sistem.
Otkriveni su ostaci manjeg neolitskog naselja iz 3500 godine p.n.e, nalazi iz rimskog doba iz 4. veka i neki iz srednjeg veka. Pećina je u dalekoj prošlosti pružala utočište raznim životinjama, pa su u njenim nanosima nađene kosti pećinskog medveda stare i oko 60 000 godina. U pećini žive i kolonije slepih miševa.
LOVIŠTE JAGODNJA
Lovačko udruženje "Krupanj", sa sedištem u Krupnju, gazduje lovištem "Jagodnja" ukupne površine 31.282 ha, od čega lovne površine obuhvataju 27.638 ha.
Udruženje ima 366 aktivnih članova. Stalno gajene vrste divljači u lovištu "Jagodnja" su srna, divlja svinja, zec, fazan i poljska jarebica. Lovište ima u funkciji sledeće lovne objekte: 6 stabilnih čeka, 10 čeka na drvetu, 9 hranilišta za srne, 35 hranilišta za fazane i jarebice, 40 solišta i prihvatilište za fazančiće površine 0,5 ha. Udruženje poseduje ograđeni deo lovišta na površini 0,5 ha i 0,24 ha zemlje. Stručna služba ima upravnika lovišta -stručno lice i lovočuvara, kojima pomaže 8 lovočuvara volontera u lovačkim sekcijama.
PLANINA BORANJA
Boranja je dinarska planina u Podrinju u zapadnom delu Srbije Planina koja se smestila između Krupnja, Loznice i Malog Zvornika. Boranja se pruža drugačije od svih Podrinjsko - valjevski planina - od jugozapada ka severoistoku, odnosno poprečno na Gučevo, Sokolske planine i Jagodnju. Njena najviša tačka je Crni vrh (856 m) što je svrstava u red nižih Podrinjsko-valjevskih planina. Od razvođa rečne doline su upravljene mahom prema zapadu i severozapadu a neke prema jugu i jugoistoku. Doline su često krivudave te su zbog toga i razvođa mestimično krivudava i razlomljena, a negde i stupnjevita. Svaki od stupnjeva predstavlja erozivni pod, koji su stanovnici iskoristili za podizanje kuća. Kod nekih boranjskih dolina, donji delovi su dublji nego gornji, što je retka pojava na planinama. Takođe, erozivni podovi na razvođima su mnogo uži u donjem nego u gornjem delu Boranje, naročito u ataru sela Planine. Pojava disekcija donjih delova rečnih dolina kao i slivova je posledica usecanja Drine, koja podstiče i jača usecanje potoka i rečica koji joj pritiču sa Boranje. Na Boranji se jasno može videti granit a na nekim mestima i kristalasti škriljci. Pored puteva, na usecima nalaze se znatne količine peska grusa koji nastaje raspadanjem granita. Od ovog peska stvara se debela glinovita podloga, koja usled jakih kiša prouzrokuje površinske vodotokove, nakon čega dolazi do bujanja vegetacije.
Izuzetno je bogata šumama, šumskim plodovima (najkvalitetnije pečurke), divljači, raznovrsnim biljnim zajednicama, izvorištima i mineralima (posebno kamen granit). Bogata je i rudama olova, cinka i antimona.
Na istočnoj strani Boranje nalazi se rezervat bukvi koji se prostire na više od 15 hektara, od čega je više od polovine tertorije pod zaštitom države još od šezdesetih godina prošlog veka. Rezervat bukvi je pod nadležnošću JP Srbijašume, odnosno Šumskog gazdinstva „Boranja“ iz Loznice.
Na planini postoji planinarski dom „Šarena bukva“, vlasništvo Planinarskog društva Gučevo iz Loznice.
Na planini se nalazi i više planinarskih lovačkih objekata. Lovište Boranja prostire se osim Boranje i na planini Gučevo. Od Loznice je udaljeno 10 km. Obuhvata površinu od 9.230 hektara i pripada grupi brdsko-planinskih lovišta. Zahvaljujući bujnoj i očuvanoj prirodi, stanište u „Boranji“ su pronašli srneća divljač, divlja svinja i zec.
Boranja je 1914. godine u Prvom svetskom ratu, bila poprište žestokih borbi između srpke i austrougarske vojske.
ETNOGRAFSKI MUZEJ
Etnografski muzej sadrži različite stare predmete vezane za svakodnevnu upotrebu u seoskim domaćinstvima ovog kraja. Osim prirodnjačkog muzeja, tu je i muzej enterijera, u kome se može videti kako su, nekada davno, iznutra izgledale tipične kuće u Rađevini, zajedno sa nameštajem, tepisima, slikama i predmetima različite namene.
U porti crkve postoje i dve podzemne kapele, izgrađene u napuštenim rudarskim oknima iz kojih su nekada vađeni antimon i olovo. To su kapela Sv. Prokopija, zaštitnika rudara, i kapela Sv. Petke. Odmah do kapela je i livada na kojoj se nalazi veliko staro groblje sa autentičnim nadgrobnim spomenicima.
U neposrednoj blizini je i česma "Braće Jugovića", poznata još u prošlom veku, i mnoštvo kamenih spomen - ploča: Harambaši Đorđu Obradoviću Ćurčiji koji je podigao rađevinu na ustanak 1804. godine; Knezu Krsti Ignjatoviću, koji je branio Krupanj od turaka između 1804. i 1812. godine; kapetanu Petru Radojloviću, koji je raselio Turke i 1862. godine srušio Soko-grad.Na Petrovdan se ovde odigrava tradicionalno nadigravanje u narodnim kolima.
